Gargamel ve Şirinler Hikayesini Anlattı…

Gargamel ve Şirinler Hikayesini Anlattı… Düşündüm de, Bu Hikayenin Gerçek Kahramanlarıyla Aslında Biz Yaşıyoruz!

Çocukken izlediğimiz bazı çizgi filmler, büyüdüğümüzde bambaşka anlamlar kazanıyor. O zamanlar sadece eğlenceli gelen bir hikâye, yıllar sonra hayatın içinden derin bir metafor gibi çıkıp karşımıza dikiliyor.

Bir gün bir arkadaş ortamında Gargamel ve Şirinler üzerine konuşuluyordu. Birisi gülerek “Gargamel’in bu kadar kötü olmasının sebebi neydi acaba?” diye sordu. Şaka gibi gelen bu soru, içimde tuhaf bir kıvılcım yaktı. Gerçekten de Gargamel neden Şirinler’den bu kadar nefret ediyordu? Onlar ona zarar vermemişti, elindekileri almamıştı, onunla herhangi bir rekabete bile girmemişlerdi. Ama Gargamel, onların varlığına bile tahammül edemiyordu. Onları yok etmek, esir almak, hatta mümkünse tamamen ortadan kaldırmak istiyordu.

Sonra düşündüm. Bu hikâye, sadece bir çizgi filmden ibaret değil. Hepimizin hayatında bir Gargamel yok mu? Mutluluğumuzu gölgelemeye çalışan, başarımızı küçümseyen, ne kadar iyi niyetle yaklaşsak da içten içe bizim düşmanımız olan insanlar… Ve bizler de birer Şirin değil miyiz? Mutlu olmak isteyen, kendi halimizde yaşamak isteyen, ama bir türlü rahat bırakılmayan…

Gargamel’in Asıl Derdi Neydi?

Gargamel’in Şirinler’e olan nefreti bana hep kıskançlığın en tehlikeli halini hatırlatır. O, hiçbir zaman Şirinler kadar mutlu olamayacağını bildiği için, onların mutluluğunu yok etmeye çalışıyordu. Onların sevgisi, birlik içinde yaşamaları, paylaşımcı olmaları onun içindeki eksikliği daha da görünür kılıyordu.

Peki, gerçek hayatta da böyle değil mi? Mutluluğumuza tahammül edemeyenler, başarmamızı istemeyenler hep böyle insanlar değil mi? İçinde huzur olmayan birinin, huzurlu birine tahammül etmesi ne kadar mümkün olabilir ki?

Kendi hayatımdan bir örnek vereyim. Bir zamanlar, çok yakın bir çevremde böyle biri vardı. Herkesle iyi geçinmeye çalışan, yardım etmeyi seven biriydim. Ama ne yaparsam yapayım, bu kişi bana karşı sürekli bir mesafe koyuyor, hatta bazen açık açık düşmanca davranıyordu. İlk başta kendimde bir sorun aradım. “Acaba farkında olmadan onu kıracak bir şey mi yaptım?” diye düşündüm. Sonra zaman içinde fark ettim ki, onun sorunu benimle değil, kendisiyleydi. Kendi hayatında eksik olan şeyleri, bende gördüğünde rahatsız oluyordu. Benim mutlu olmam, onun mutsuzluğunu daha görünür kılıyordu. Ve bu yüzden, bana karşı durarak kendi içindeki huzursuzluğu bastırmaya çalışıyordu.

Kötülüğün Kaynağı: Eksiklik mi, Tahammülsüzlük mü?

Hayatta kötülükle karşılaşmayan var mı? Hepimiz en az bir kez, içimizden “Ben ne yaptım ki bu insana?” diye düşünmüşüzdür. Ama gerçek şu ki, bazı insanlar size yaptığınız bir şey yüzünden değil, sahip olduğunuz şeyler yüzünden düşman olur. Bunlar çoğu zaman maddi şeyler değildir; huzurunuz, hayata olumlu bakışınız, sizi seven insanlar ya da gülümseyişiniz bile yeterli olabilir.

Bazen birinin aydınlığı, diğerinin içindeki karanlığı daha da belirgin hale getirir. Ve bu yüzden bazıları, ışığınızı söndürmek ister. Çünkü o ışık, onlara kendi eksikliklerini hatırlatır.

Gargamel’in Şirinler’e duyduğu nefret de bundan kaynaklanıyordu. Onların hayatına sahip olamayacağını bildiği için, onların dünyasını yok etmek istiyordu. Onlar gibi olamıyorsa, onları ortadan kaldırarak huzura kavuşacağını sanıyordu.

Kötülüğe Karşı Ne Yapmalıyız?

Gargamel’le savaşmalı mıyız? Ona karşılık vererek, onun gibi mi olmalıyız? Yoksa kendi yolumuza mı bakmalıyız?

Hayat bana şunu öğretti: Bazen kötülüğe en iyi cevap, ondan etkilenmemektir. Sizi mutsuz etmeye çalışan birine verilecek en büyük ders, mutlu kalmaya devam etmektir. Gargamel, Şirinler’in huzurunu bozmak istiyordu ama onlar yine de gülmeye, birlikte olmaya ve yaşamaya devam etti.

Bize düşen de bu. Gargamelleri hayatımızdan tamamen çıkaramayız belki ama onların karanlığını içimize almamayı öğrenebiliriz. Onlar var diye kendimizi değiştirmemeli, gülüşümüzü eksiltmemeli, içimizdeki iyiliği kaybetmemeliyiz.

Ve belki de en önemli dilek şu olabilir:

İyi insanlara çıksın bütün yollarımız…